Florida is een broeinest van spraakregels van de regering geweest onder gouverneur Ron DeSantis, die de laatste tijd zelfs begint te zeggen hij zal de inhoud van Disney controleren. Het is dus niet verwonderlijk om te zien dat andere Republikeinse wetgevers in de staat bredere foto’s maken van het eerste amendement – maar ik had weliswaar niet verwacht dat de nieuwste een blogger-register zou zijn.
Zoals gedekt door WFLA vorige week heeft staatsenator Jason Brodeur een wetsvoorstel ingediend dat zou vereisen dat ‘bloggers’ die worden gecompenseerd voor het schrijven over een gekozen functionaris in Florida, zich moeten registreren bij een overheidsinstantie – hetzij het Office of Legislative Services of de Commission on Ethics, afhankelijk van het onderwerp van de post. Geregistreerde bloggers moeten vervolgens maandelijkse rapporten indienen waarin alle berichten worden vermeld die ze over ambtenaren in Florida hebben geschreven, inclusief hoeveel ze hebben ontvangen en wie de vergoeding heeft aangeboden. Falen zou resulteren in een boete van maximaal $ 2.500 voor elk rapport, mogelijk bovenop andere niet-gespecificeerde straffen.
Het idee hier is om bloggers te behandelen (een term die wordt gedefinieerd als iedereen die berichten plaatst op een ‘blog’, zelf gedefinieerd als een website die ‘elke blogger host’, wat een beetje een tautologische hersenkraker is) zoals lobbyisten. Brodeur heeft verwezen naar bloggers als ‘professionele kiezers’ en ‘lobbyisten die schrijven in plaats van praten’. Maar het wetsvoorstel, dat sites die aan kranten zijn gekoppeld, vrijstelt, biedt niet veel details over wat “compensatie” betekent – wat het rijp maakt om iedereen te intimideren, van grote website-schrijvers tot mensen met persoonlijke blogs waarmee geld wordt verdiend.
Ars Technica notities dat dit neerkomt op het verplichten van journalisten om zich bij de overheid te laten registreren en vrijwel zeker ongrondwettelijk is. Het is ook niet duidelijk dat er zelfs onder Republikeinen steun voor is – staatswetgevers doen de hele tijd bizarre, onwerkbare voorstellen. De kans dat het slaagt, laat staan dat het een juridische uitdaging overleeft, lijkt klein.
Maar het is ook slechts één vermelding in een groeiende lijst van voorgestelde – en ingevoerde – spraakbeperkingen in Florida. Vorige maand, vertegenwoordiger van de staat Florida, Alex Andrade voorgestelde uitbreiding van smaadwetten met een overvloed aan nieuwe beperkingen voor journalisten, inclusief een ontmanteling van de “werkelijke boosaardigheid” -norm die een hogere lat legt voor rechtszaken wegens smaad door publieke figuren. Die rekening was een snelle reactie op een verzoek van de gouverneur van Florida, Ron DeSantis zwakkere persbescherming. Het komt nadat DeSantis de Stop WOKE-wet had ondertekend die de manier beperkt waarop universiteiten les kunnen geven over onderwerpen als racisme – die een rechter blokkeerde als ongrondwettelijk en “positief dystopisch.” Het jaar daarvoor werd Florida een van de twee staten (naast Texas) die veel moderatie op sociale media door particuliere bedrijven verbood. Ook geblokkeerd als waarschijnlijk ongrondwettelijk. En dan is er Florida’s “Don’t Say Gay”-weteen poging om basisschoolleerlingen te verbieden meer te leren over LGBTQ-identiteiten.
Florida is een proeftuin geworden voor een groot aantal censuurexperimenten – net als Texas, waar naast de poging van de staat om sociale netwerkmoderatie over te nemen, een recent wetsvoorstel voorstelde om internetproviders websites met informatie over abortus te laten blokkeren. Maar deze pogingen zullen niet noodzakelijkerwijs stoppen bij de staatsgrenzen, vooral omdat DeSantis een veronderstelde koploper is in de Republikeinse presidentiële voorverkiezingen van 2024. En zaken als verzwakte bescherming van de pers zouden een welwillend oor kunnen vinden bij het Hooggerechtshof, waar twee rechters hebben gepusht om opnieuw te evalueren de markante zaak New York Times tegen Sullivanwaarin de werkelijke boosaardigheidsnorm werd uiteengezet.
Veel van deze regels zijn expliciet op maat gemaakt om de politieke vijanden van Republikeinse politici aan te vallen, of dat nu kritische mediakanalen zijn of sociale-mediabedrijven die haatdragende taal verbieden. Maar ze zijn slecht nieuws voor journalisten – en meer in het algemeen voor burgers – in het hele politieke spectrum. Rechtse verkooppunten zoals Fox News, dat is momenteel verwikkeld in een ernstig smaadgevecht over het maken van valse verkiezingsclaims, zou in feite bijzonder kwetsbaar kunnen zijn als het eerste amendement op deze manieren wordt verzwakt. Over de hele linie maken lossere smaadwetten het voor machtige publieke figuren gemakkelijker om kritiek de mond te snoeren. In combinatie met de tweeledige aanvallen op sectie 230, zouden ze ook sociale netwerken ertoe kunnen brengen een groot aantal legaal kritiek om de dreiging van mogelijke rechtszaken te vermijden.
Hopelijk wordt geen van de nieuwe antiperswetten van Florida aangenomen, en het lijkt onwaarschijnlijk dat bloggers hun berichten binnenkort zullen registreren. Het is echter ook duidelijker dan ooit hoe hol de Republikeinse claims zijn strijd tegen censuur echt zijn.
